چقدر خوب مي‌شد اگر ترامپ فرصت سفر به عربستان را مغتنم مي‌شمرد و در اولين سفر خارجي‌اش به يک پادشاهي که شمشير در دست تکان دادن پادشاه از مظاهر آن است و هيچ شأن و منزلتي براي زنان قائل نيست؛ مترصد مي‌شد و همه اشکالات و نقاط ضعف اين حکومت را به آن گوشزد مي‌کرد.

اما ترامپ نه تنها اين فرصت را صيد نکرد بلکه در عوض پادشاهي عربستان را با اين عملش جلا داد و فقط هم خطاب همه رويکردهايش مردان بودند.

ترامپ در عربستان تازيانه‌اش را بر کمر تروريسم کوبيد، بدون آنکه توجه کند ببيند منبع تروريسم کجاست. ترامپ به کشوري سفر کرد که 15 تن از 19 عامل وقوع حادثه 11 سپتامبر از اتباع آن بودند ضمن آنکه همه منابع مالي اين عمليات را هم عربستان تامين کرده بود.

پادشاهي عربستان بودجه تمام گروه‌هاي متعصب را که اصل و بنيان اعتقادات ايدئولوژيک «القاعده» و «داعش» را تشکيل مي‌دهند تامين مي‌نمايد.

نيويورک تايمز مي‌افزايد: ترامپ در مظهر نمادين يکي از همين جوامع حامي داعش حضور مي‌يابد و در آن از لزوم مبارزه با تروريسم صحبت مي‌کند و به کشورهاي خاورميانه مي‌گويد که «تروريست‌ها را از زمين‌تان بيرون کنيد.» اما ترامپ در اين نصيحت‌گويي‌اش غافل از درک اين حقيقت است که اين کشورهايي که آنها را خطاب صحبتش قرار مي‌دهد، نمي‌توانند همزمان هم ماشين جوجه‌کشي تروريسم باشند و هم مفتش آن.

يک سياست خارجي عاري از هرگونه اصول و اعتقاد ارزشمند؛ در متن همان نظريه انحرافي «اول، آمريکا» ترامپ مي‌گنجد. اين سياست خارجي بي‌ترديد براي آمريکا مشکل‌آفرين خواهد بود.

اين يعني انکار خود. ترامپ بايد درک کند که با ايستادن در کنار ديکتاتورها؛ نمي‌توان ديکتاتوري‌هاي موجود جهان را نفي کرد.

در ادامه اين تحليل آمده است ترامپ عليه ايران حرف مي‌زند. مسلما ترامپ در حمله به ايران در معرفي اين کشور به عنوان کانون حمايت از تروريسم، فقط براي عربستان و اسرائيل خوش‌رقصي مي‌کند.

آمريکا نبايد اين بازي آتش‌افروزانه را بازي کند. منزوي ساختن ايران؛ تير به خطا انداختن است. ايران بزرگتر از آن است که منزوي شود. درست است که ايران دموکراسي در سبک آمريکايي نيست اما در مقايسه با عربستان، ايران يک جزيره ثبات است و يک جامعه نماينده سالار و مشارکتي است که قابل مقايسه با عربستان نيست.

کيهان